معنی حسین قزوینی - جستجوی لغت در جدول جو

حسین قزوینی

لغت نامه دهخدا

(حُ سَ قَ)

محمدحسین بن حسن بن معصوم قزوینی الاصل. ساکن شیراز و شاگرد ابوالقاسم ’سکوت’ بود و در 1249 هجری قمری درگذشت. ’خمسۀ حسینی’ سروده و ’الهی نامه’ از آن است. (ریاض العارفین 428) (طرائق الحقایق) (ذریعه ج 9 ص 254). و رجوع به حسینی قزوینی شود

لغت نامه دهخدا

حسن قزوینی

(حَ سَ نِ قَزْ)

قاضی حسن از طرف اکبرشاه حاکم گجرات بود. شعر وی در صبح گلشن و نامش در تذکرۀ غنی آمده است. (ذریعه ج 9 ص 245)

لغت نامه دهخدا

محسن قزوینی

(مُ سِ)

قزوینی. در مجمعالفصحاء، محسن فراهی آمده است و او را از مداحان و شعرای آل ناصر خوانده است. (ج 1 ص 511). عوفی درباره او می نویسد: از محسنان عالم نظم و ناظمان مسلک فضل بود. و این رباعی را در وصف شراب گفته است:
آتش دیدی که باشدش آب نقاب
ایمن شده آب از آتش و آتش از آب.
بنگر تو بدین شراب و این جام شراب
تا آب فسرده بینی و آتش ناب.
(لباب الالباب عوفی ج 2 ص 67)

لغت نامه دهخدا

حسین زوزنی

(حُ سَ نِ زو زَ)

ابن احمد بن حسین. متوفی 486 هجری قمری صاحب ’المصادر’ وشرح معلقات و ترجمان قرآن در هدیه العارفین ج 1 ص 310کتابی بنام کتاب اللغهالفارسیه به او منسوب داشته است. رجوع به مقدمۀ این لغتنامه و روضات ص 238 شود

لغت نامه دهخدا

حسین قاینی

(حُ سَ نِ یِ)

حاکم ترشیز قهستان بود و دعوت حسن صباح پذیرفت و جمعی کثیر با وی هم داستان شدند. رجوع به تاریخ گزیده ص 518 و 519 و حبیب السیر شود

لغت نامه دهخدا

حسین قزوینی شیرازی

(حُ سَ نِ قَزْ)

ابن حسن بن معصوم قزوینی شیرازی متخلص به ’حسینی’. متوفی 1249 هجری قمری او راست: دو مثنوی ’اشترنامه’ و ’الهی نامه’ و جز آنها. (ذریعه ج 2 ص 284 و ج 7 ص 257)

لغت نامه دهخدا

ابوعلی حسین قزوینی

(حُسَ نِ قَزْ)

ابن محمد بن حسین مکنی به ابوعلی شاعر است و دیوان دارد. (هدیه العارفین ج 1 ص 332)

لغت نامه دهخدا

محمدحسین قزوینی

(مُ حَمْ مَ حُ سَ)

میرزا محمدحسین سیفی قزوینی ملقب به عمادالکتاب. از اساتید خوشنویس خط نستعلیق است. در 1285 هجری قمری در قزوین متولد شد، شاهنامۀ معروف به امیربهادری و اوصاف الاشراف خواجه نصیرالدین طوسی به خط اوست. وی چندی به معرفی کریم دواتگر در کمیتۀ مجازات میرزا ابراهیم خان منشی زاده به تحریر بیانیه ها پرداخت، پس از دستگیری اعضاء آن کمیته میرزا محمدحسین زندانی گردید. پس از آزاد شدن در سال 1304 خورشیدی در دفتر مخصوص رضاشاه مأمور تحریر شد تا در سال 1315 خورشیدی در تهران در سن 70سالگی جان به جان آفرین تسلیم کرد. (رجال بامداد ج 3 ص 382)

لغت نامه دهخدا

معنی حسین قزوینی - جستجوی لغت در جدول جو

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما